Graancirkels in korenveld Vledderhuizen -
artikel uit het Nieuwsblad van het Noorden.
Door Roel Toering, 31-07-2001.
Onstwedde - In een korenveld in Vledderhuizen bij Onstwedde zijn in de nacht
van zaterdag op zondag graancirkels gevormd. In een gecompliceerd patroon
zijn grote en kleine cirkels gegroepeerd rondom een grote cirkel, waarvan
het graan in twee tegenoverliggende kwarten zijn geplet. In de kleinere
cirkels zijn de korenaren in een cirkelvormige spiraal tegen de aarde
gedrukt, waarbij de aren in elkaar verstrengeld zijn.
Hans Hesselink, tandarts uit Assen, deed zondag de ontdekking van zijn leven:
"Echte graancirkels! Ik
doe al jaren studie naar de verschijnselen, heb boeken vol met foto's en
verhalen, maar had er nog nooit één in het echt gezien." Een bijzonder
patroon van cirkels die, en daar is Hans heilig van overtuigd, niet door
mensenhand zijn gemaakt.
Hans was juist aan het afdalen met zijn Eagle, een ultra light vliegtuig. Op
al zijn vluchten keek hij al jarenlang met een verlangende blik naar
beneden, in de hoop ooit eens echte cirkels te vinden. En op de vroege
zondagmorgen zag hij ze ineens duidelijk afgetekend in het graan. Hij landde
op het nabijgelegen ULV-vliegveld, haalde zijn fototoestel en steeg meteen
weer op om een paar luchtopnames te maken. Daarna liep hij naar het
graanveld en bekeek de zuiver ronde cirkels van platgedraaide en platgelegde
korenaren. "Ik was er het eerst. Daardoor kan ik met zekerheid zeggen dat er geen
voetsporen in de drasse grond waren afgedrukt. Het is een bijzonder gevormd
patroon van cirkels die, heel apart, a-symetrisch liggen ten opzichte van
elkaar. Ik weet zeker dat ze niet door mensen zijn gevormd, omdat de
stengels langs de randen van de cirkels op een plaats zijn geknakt waar een
mens dat niet voor elkaar krijgt: precies in een knietje van de stengel. Het
patroon is ook zo ingewikkeld en mathematisch zuiver, dat het nooit in het
donker en in de mist uitgewerkt had kunnen worden."
Hesselink is er zeker van dat het een symbool is met een bepaalde betekenis
die de mensen niet begrijpen. "Nu nog niet. Maar ooit zullen we weten wat ze
betekenen. Ik weet niet wie het doen, maar dit is wel bedoeld om ons iets te
vertellen, iets positiefs. Op een dag zullen we het weten."
De nuchtere Albert Kruiter gelooft niet in een buitenaards gebeuren, maar is
wel verward. "Ik weet niet wat ik ervan denken moet. Mijn verstand zegt: of
het weer, of mensen. Maar dit is wel heel vreemd." Hij wilde er eerst
helemaal geen ruchtbaarheid aan geven, maar langzamerhand groeide bij hem
het besef dat hier iets bijzonders aan de hand was. "Ik vind het wel heel
bijzonder. Van mij mogen de mensen ze komen bekijken."
