Op zaterdag 1 augustus doet Robbert van den Broeke me het ongelooflijke verhaal van zijn ervaringen een dag eerder. Deze bewuste dag trekt hij er alleen op uit om even de hectiek achter zich te laten en rijdt door de polder wanneer hij een ovaalvormig metaalachtig licht boven een grasland ziet dalen. Hij loopt een stukje het grasland in en op een volgend ogenblik is hij omgeven door een soort van honingraad, zoals we dat kennen van bijenkorven. Er komt een lichtwezen op hem af en geeft hem iets in zijn handen met de boodschap dat er binnenkort meer duidelijkheid zal komen. Op een volgend moment, als hij zijn ogen opent, ziet hij grassprieten. Hij ligt in het gras en voelt iets in zijn handen. Het blijken 2 metaalachtige stenen te zijn, of liever gezicht 2 delen van een steen waarvan de vlakke delen naadloos op elkaar passen. Nog maar half bijgekomen van verbazing wil hij opstaan maar kan zijn rechterbeen amper bewegen (later blijkt dat meerdere mensen hier een apart gevoel in hun rechterbeen krijgen). Als hij na een tijdje toch kan opstaan blijkt er een ovale grascirkel te zijn ontstaan. Bij thuiskomst reageren blijkbaar de mobiele telefoons op de stenen want deze werken niet meer. Later blijkt het beter te gaan en zijn de stenen goed te voelen.

Zondagavond komt de DCCA, met nog wat mensen, bijeen en spreken af met Robbert en Nancy Talbott, bij de cirkels van Standdaarbuiten. Daar laat ie ons ook de ‘stenen’ zien en wanneer ik ze in m’n handen hou voelt het net of ik opengescheurd word. Ik wordt door elkaar geschud alsof ik op een zeer onstabiele wasmachine zit. Vol van energie geef ik de stenen door en kon er de hele nacht weer vrolijk tegenaan. Later zijn Désirée en ik nog naar de grascirkel geweest en ervaren daar een zelfde soort energie met vooral veel blauw. Wanneer ik in de cirkel stap lijkt het alsof mijn bovenlichaam van mijn onderlichaam wordt weggedraaid. Mijn rechterbeen doet raar…zie helder blauw licht…voel prikken in mijn slaap… energieën gaan door me heen… Enfin, ik verwijs u graag naar onderstaande ervaringen van Richard en Désirée.

De grascirkel is zo’n 5 x 4 meter en betreft een ovale ring van zo’n 30/40 cm breed. Verdere metingen zijn er niet verricht, we waren zo onder de indruk van dit alles dat dit er bij ingeschoten is.

Daarnaast wil ik hier nog graag aan toevoegen dat er dinsdagavond nog met de infrarood camera is gefilmd terwijl Robbert foto’s maakt. Op de film is te zien dat Robbert er weer een ufo op krijgt, terwijl er op de filmcamera niets te zien is behalve dan dat Robbert’s foto ‘gewoon’ ontstaat op het scherm van zijn camera. De overtuigende getuigenissen zeggen mij genoeg…

Peter Vanlaerhoven

Ervaring Richard van Rijswijk

Zondagavond 2 augustus, staande in graancirkel formatie 1 in Standdaarbuiten, vertelde Robbert van den Broeke mij zijn verhaal over de stenen die hij had gekregen tijdens zijn bijzondere ervaring in Hoeven. Hij haalde de stenen te voorschijn en liet ze ons zien. Het bijzondere wat mij direct opviel is dat het ‘ijzerachtige’ brok in twee delen was opgesplitst. Vervolgens legde Robbert dan ook uit dat de twee helften exact op elkaar pasten. Nadat ik de nodige foto’s (zie foto) had genomen was ik toch wel heel nieuwsgierig geworden en vroeg Robbert of ik ze ook even mocht vasthouden. Waar de brokken ook vandaan mochten komen, de energie van deze stenen had mij in ieder geval direct in de greep. Mijn lichaam begon direct te resoneren met deze energie en gaf mij het gevoel wat ik het best kan omschrijven als tijdloosheid, alsof je droomde maar tegelijkertijd toch wakker was(?). Even later had ik samen met Peter Vanlaerhoven de tijd genomen om met de stenen in een van de kleine cirkeltjes te gaan zitten van graancirkel formatie 2 (ligt in het zelfde graanveld). De energie in deze cirkeltjes is al buiten gewoon heftig, maar om daar met deze twee stenen te zitten was helemaal geweldig. Op een gegeven moment plaatste ik deze brokken tegen elkaar, hield ze samen tegen mijn voorhoofd (op het derde oog) en het was alsof er een bliksemschicht mijn lichaam in schoot. Dat moment staat op een of andere manier vast in mijn systeem en kan elk moment van de dag weer worden opgeroepen bij mezelf. De volgende ochtend, weer terug in het hoge noorden, lag ik lekker op een tuinstoel te dommelen in de zon en besloot terug te gaan naar dat specifieke moment welke ik ongeveer 11 uur daarvoor had meegemaakt. En weer was daar direct die flits van licht. Mijn rechterbeen begon vast te zitten en tintelde heftig. Ik voelde/zag mijn energie veld geheel wit/goudachtig opkleuren en voelde me net een grote kosmische gloeilamp. Er verscheen op dat moment een Lichtwezen die veel menselijke gelijkenissen had maar een stuk kleiner was (+/- 140 cm) en een wat ander gezichtbelijning had. Het Lichtwezen kwam als een kind bij mij op schoot zitten en kwam vervolgens bij mij op mijn bovenlichaam liggen (ik lag op mijn tuinstoel achterover). Dat moment was voor mij zo bijzonder dat ik het daarom graag met u wil delen. Na enkele minuten vervaagde deze ervaring. Mijn rechter been stopte met tintelen en ik kon hem ook weer langzaam bewegen. Vervolgens begon ik zelf ook weer langzaam bij te komen. Tot nu toe ervaar ik meerdere malen per dag deze bliksemschicht gevolgd door soortgelijke ervaringen van wit/goud Licht in mijn energie systeem zoals hierboven beschreven. Waar die bewuste stenen ook vandaag mogen komen, het draagt in ieder geval een zeer sterke energie met zich mee die nieuwe deuren weet te openen! Tot zover mijn ervaring?.

In Lak’ech Richard van Rijswijk

Ervaring Désirée Lagerveld

Zaterdagmiddag 1 augustus.
Na het bezoek aan de graancirkels in Standdaarbuiten, door naar Hoeven. Een machtig verhaal van Robbert gehoord en mega nieuwsgierig wat we daar aan zouden treffen. Oei, schrikken. Op het bruggetje was ik al behoorlijk misselijk, lood in de schoenen. Na een tijdje had ik mezelf weer gevonden en stonden Sjaak, Robin en een cameraman op het dijkje te kijken. Wat een energie, onvoorstelbaar. Een verticale spiraalvormige, pulserende colon. Uit respect afstand gehouden van de cirkel, zodat de energie in harmonie kon blijven. Op een gegeven moment wilde ik alleen nog maar naar huis, douchen en slapen. Het is die dag en de dag erna niet meer goed gekomen. Gelukkig heeft Peter hele mooie flesjes en daar kikker je direct van op.

Zondagavond met het dcca team naar de graancirkels in Standdaarbuiten. De energie zat hoog, maar wel duidelijk aanwezig. Robbert kwam ook en liet ons de stenen zien. Peter riep me om ze ook te voelen. Mijn eerste reactie was paniek! Sow, wil ik dit wel? Eenmaal in m’n handen, viel ik haast achterover. Vervolgens was mijn hart van slag en het duurde enkele ademhalingen eer deze weer in zijn ritme zat. Wat was dit? Alle chakra’s scheurde zowat open. M’n borst leek uit elkaar te klappen. Ik voelde me zweten. Kortom niet normaal! Een half uurtje later was ik helemaal hyper en slapen? Nee, ik kon zo best een nachtje doorhalen… Toen iedereen naar huis was, zijn Peter en ik naar Hoeven gereden, was nu toch wel heel benieuwd of de energie van de stenen daar ook te ervaren was? Gisteren voelde het heel anders dan de stenen.

Daar aangekomen was het sereen stil. Wat een prachtheid. Toen we eenmaal daar stonden, stond ik daar te wiebelen op m’n benen met knikkende knieën. Peter ging de cirkel in, maar ik was de beroerdheid van vanmorgen nog niet vergeten, dus hoefde even niet… Onbeschrijfelijk wat er toen gebeurde. Er waren 3 helderblauwe energieën bij hem. Rechts en links wisselde elkaar af en vervolgens een helderblauwe wolk bij zijn buik. Alsof er met een ouderwets type-machine energie naar binnen getikt werd. Vervolgens waren Peter’s benen onzichtbaar, toen z’n hoofd en werd z’n donkere jas onduidelijker. Heb ik dat, sta ik hier, Peter foetsie. Toen bedacht ik me, dat als ik flink zou knipperen met mijn ogen dat hij heus wel weer terug kwam. Toch maar met een voorzichtig stemmetje gevraagd. ‘Ben je er nog’ ja, gelukkig ik zag hem weer. Ik voelde me stomdronken. Het was zelfs onmogelijk om in een rechte lijn te lopen en de slappe lach lag op de loer… We hebben zeker anderhalf uur op het bruggetje gezeten, eer het weer verstandig was om achter het stuur te kruipen. Wat een nacht!

Nu 2 dagen later, voel ik weer de energie rond het hart exploderen, nu ik deze ervaring aan het schrijven ben.

Het was een bizarre week!

Désirée

---