Update 20-07-2009:

Reconstructie tekening Standaardbuiten (2) door Richard van Rijswijk.

Klik op afbeelding voor PDF document.

---

LET OP: het is niet toegestaan om het land te betreden!

Door Peter Vanlaerhoven

De 2de Nederlandse graancirkel voor 2009 is een feit. Wie anders dan Robbert van den Broeke belde me gisteravond met de mededeling dat op de nacht van zondag op maandag (5/6 july) deze formatie is ontstaan. Hij verteld me dat hij samen met een vriendin foto’s aan het maken was in Hoeven toen hij plots de drang kreeg om weer naar Standdaarbuiten te gaan. Daar aangekomen in de reeds bestaande formatie hoorden zij beide een luid gekraak en zagen een lichtflits (wat zeker geen onweer was). Lopende in de richting waar het geluid vandaan kwam zagen zij daar deze nieuwste formatie liggen.

Sjaak Damen was wederom bereid om me bij te staan bij dit onderzoek maar eerst hebben we de eigenaar bezocht met het verzoek om nogmaals het veld op te mogen om zodoende ons werk te kunnen doen. Na toestemming, waarvoor onze hartelijke dank, trokken we in de stromende regen, gewapend met regenpak en lieslaarzen, het veld in en zagen tot onze verbazing een formatie wat in doorsnee toch wel ruim 80 meter mat. Voor Nederlandse begrippen dus wel min of meer afwijkend van wat we eerder onderzocht hebben.

Zo’n 50 meter van de vorige formatie kwamen we eerst 3 kleinere cirkels tegen (2 van 2 meter en 1 van 1,60m.) waarvan het wintertarwe weer linksom lag en dusdanig mooi gevleid dat van mensenwerk moeilijk sprake zou kunnen zijn. Na 8 meter verder gelopen te hebben zagen we een grote ring van 20 tot 25 cm breed en maar liefst 245 meter in omtrek. Na weer 30 meter verder gelopen te hebben, en een opklarende hemel, kwamen we nog zo’n ring tegen en na 2 meter weer een kleinere. In het centrum van deze evenwijdig aan elkaar lopende ringen lag een ovale cirkel van 3,50 bij 5,20 meter (zie tekening), pal onder hoogspanningskabels.

In alle gevallen lag het gewas linksom gedraaid. Hier en daar leek het erop dat het tarwe zelfs ‘uit de bocht’ was gevlogen. Sjaak oppert zelfs dat wellicht een lichtbol uit de bocht zou zijn gevlogen. Al snel kreeg ons onderzoek een sterk filosoferend karakter met de vraag hoe dit toch zo zou kunnen hebben ontstaan. In de ringen was geen voetspoor te bekennen, wel stengelbreuk, maar ook geen enkele schade aan de waslaag. Wanneer hier met fysieke inspanning iemand dit met handen of voeten of andere werktuigen gemaakt zou hebben dan zou dit duidelijk te zien moeten zijn aan deze waslaag. We neigden steeds meer naar forensisch rechercheurwerk waar Appie Baantjer jaloers op zou kunnen worden. Ondanks ons speurwerk echter, hebben we geen aanwijzingen kunnen vinden dat het hier mensenwerk betreft. We hebben met de eigenaar afgesproken om ook hier een korrelonderzoek te verrichten wat hopelijk meer uitsluitsel kan geven.

Ook gevoelsmatig werden we gewaar van het komen en gaan van wellicht kosmische energieën die dan weer linksom en dan weer rechtsom draaiden. Ook hier weer leken temperatuursverschillen merkbaar… De foto’s die we beide, in de inmiddels schemerige avond, maakte vertoonden onder andere duistere lichtjes en zogenaamde orbs, hoe tegenstrijdig dit ook mogen klinken. Bij het verlaten van het veld ook weer andere lichtflitsen, echter dit maal meteorologisch verklaarbaar en bij aanvang van de huisreis barstte het onweer weer los.

Nogmaals deel ik ieder mede dat het beslist niet is toegestaan om het veld te betreden! Met dank aan de eigenaar, Robbert en Sjaak. Op naar de volgende…

Peter Vanlaerhoven.