door Dr. David Castelluccio
De wereldwijde verschijning van graancirkels (grote, complexe geometrische figuren van
geplette gewassen in landbouwvelden) wordt doorgaans afgedaan als het werk van creatieve
grappenmakers. 'Niet waar,' zegt Dr. Eltjo H. Haselhoff, gewezen 'staff scientist' van Los
Alamos National laboratories in de USA. 'Graancirkels worden enorm onderschat in hun
complexiteit, omdat hun ware aard totaal onbekend is bij het grote publiek.' 'Natuurlijk lopen
er mensen rond die graancirkels maken, maar het standpunt dat alle formaties worden gemaakt
door grappenmakers met eenvoudige werktuigen, zoals zovelen ons willen doen geloven, is
volstrekt onacceptabel. Het geeft immers geen enkele verklaring voor de vele, goed
gedocumenteerde en consistente biofysische afwijkingen die worden geconstateerd in
graancirkels,' aldus Dr. Haselhoff.
Met het toenemend aantal gerapporteerde graancirkels (ongeveer tienduizend wereldwijd sinds het
einde van de jaren zeventig), is er ook een toename van het aantal mensen dat beweert te hebben
gezien hoe een graancirkel ontstond - in slechts een paar seconden. Veel van hen rapporteren
dat een heldere, stralende lichtbol boven het veld hing op het moment dat een graancirkel werd
gevormd. Een van hen, die beweerde een lichtbol te hebben waargenomen die vanaf een hoogte van
ongeveer vier meter een cirkel in een tarweveld maakte, nam een jaar geleden contact op met Dr.
Haselhoff.
'Zo'n verhaal klinkt natuurlijk volstrekt ongeloofwaardig', geeft de geleerde toe, 'maar na
fysisch onderzoek aan de cirkel werd ontdekt dat de stengels in de cirkel in dikte waren
toegenomen, als het resultaat van intense hitte, met een perfecte cirkelvormige symmetrie'.
'Bovendien bleek', aldus Dr. Haselhoff, 'dat het effect perfect overeenkwam met het
stralingspatroon van een elektromagnetische puntbron op een hoogte van vier meter en tien
centimeter. Voor de leek klinkt dat misschien ongelooflijk, maar het was keihard en
onbetwistbaar wetenschappelijk bewijs dat de ooggetuige de waarheid sprak!'
Om zijn bevindingen te verifiëren ontwikkelde Dr. Haselhoff een computergestuurde, optische
meetmethode, waarmee duizenden graanstengels in korte tijd uiterst nauwkeurig gemeten konden
worden. Hij voerde dezelfde analyse uit op andere graancirkels, ontstaan in de USA en Engeland,
en verkreeg identieke resultaten, met overweldigende statistische relevantie. Echter, de analyse
mislukte volledig toen de gegevens van de handgemaakte graancirkels in Dreischor (Nederland,
1997) onder de loep werden genomen. Dr. Haselhoff verwoordde zijn ontdekkingen in een
wetenschappelijk artikel, dat hij indiende bij het vooraanstaande wetenschappelijke tijdschrift
Physiologia Plantarum. Het internationale en 'peer-reviewed' tijdschrift heeft onlangs besloten
het artikel in kwestie te publiceren in volume 110, dat is verschenen in Oktober 2000.
'Zoiets heeft belangrijke consequenties', zegt Dr. Haselhoff, die overigens al talloze andere
wetenschappelijk publicaties op zijn naam heeft staan. 'De hypothese dat graancirkels worden
gemaakt door deze ongeïdentificeerde lichtbollen is nu niet langer een hypothese, maar een
wetenschappelijk bewezen feit, totdat iemand het tegendeel bewijst. Bovendien verheft het alle
toekomstige discussies hierover naar een wetenschappelijk niveau'.
De bevindingen van Dr. Haselhoff's liggen perfect in lijn met de opinie van de Amerikaanse
researchers Burke, Levengood and Talbott, die reeds eerder suggereerden dat de biofysische
veranderingen in graancirkels een elektromagnetische oorsprong zouden kunnen hebben.
'Ik voer geen exotische experimenten uit, maar triviale experimentele fysica,' aldus Dr.
Haselhoff, 'en de resultaten zijn klaterhelder: er is hier iets heel merkwaardigs aan de hand.
Niemand kan dat ontkennen. Iedereen die het tegendeel beweert, heeft duidelijk geen benul waar
bij over praat'.
Voor meer informatie zie;
Dutch Center for Crop Circle Studies
