In 2000 ontstond in een graanveld in East Kennett (UK) een bijzondere graancirkel, die geen enkele fantasie benodigde om te zien wat het voorstelde: een hart.
Binnen enkele uren waren de eerste hoaxgeruchten al in de lucht. Mensen hadden iemand ontmoet in de formatie, die niet alleen bekend stond om zijn hoaxactiviteiten in het verleden, maar die bovendien dit hart claimde. Hij vertelde de formatie te hebben gemaakt in opdracht van een stel dat de volgende dag zou gaan trouwen, en dit graag in een graancirkel wilden doen.
Door de meesten werd dit gerucht direct geslikt, zoals betaamd in het hoax- en claimgebeuren. Maar enkele onderzoekers bleven sceptisch naar deze claim. De lay was best mooi, mooier dan de hoaxers over het algemeen kunnen waarmaken, en bovendien was het hart omgeven door talloze kleine cirkeltjes, die bijzonder mooi gevormd waren en los in het veld lagen, zonder zichtbare loopsporen.
Hoe het ook zij, op 24 mei 2003 stond een interessant artikel in de Volkskrant: 'Stiekum gluren naar het quantum'. Het komt er in het kort op neer dat quantumfysici zeer recentelijk hebben ontdekt dat je quantumsystemen kunt observeren zonder ze te verstoren. Tot nu toe leek dat onmogelijk: elke keer als een experiment werd geobserveerd, bleek de uitkomst te zijn beïnvloed, enkel en alleen door de observatie zelf.
Bij het artikel stond een kleurenfoto afgebeeld van een interferentiepatroon van een laserbundel achter een scherm met twee spleten (het zogeheten tweespleten experiment uit de quantummechanica). Het beeld dat zich vormde tijdens dit experimt behoefde, net als het Hart uit 2000, geen enkele fantasie om te zien wat het voorstelt: een hart. Met daaromheen een patroon wat veel gelijkenis vertoont met de kleine cirkeltjes rondom de hartformatie uit 2000.
Toen ik deze foto zag en het artikel erbij las, kwam ogenblikkelijk de hartformatie uit 2000 in mijn gedachten, en mijn eigen twijfel over de authenticiteit van deze formatie. Aan de ene kant vond ik het erg toevallig dat die trouwerij net de volgende dag was gepland, maar aan de andere kant vond ik de formatie prachtig, hij raakte mijn hart.
De twijfel zal altijd blijven bestaan, de formatie is niet wetenschappelijk onderzocht. Maar de overeenkomst tussen de formatie en bovengenoemd interferentiepatroon is overduidelijk en treffend. Het is de zoveelste duiding in de richting van de quantummechanica: het gebied waar wetenschap en spiritualiteit elkaar lijken te ontmoeten.
Copyright Janet Ossebaard mei 2003
