Enkele persoonlijke speculaties over een fractalthema - Jacques F. Vallée (2002)

De sleutel voor het onderzoek naar anomalieën ligt vaak eerder in het stellen van de juiste vragen dan in gepieker over een lange lijst veronderstelde antwoorden en strijdlustig gebekvecht over hypotheses. De graancirkels die de laatste tientallen jaren de Engelse velden hebben opgesierd zijn daar een goed voorbeeld van. Veel goedbedoelende “paranormale” onderzoekers en New Age liefhebbers hebben onmiddellijk geponeerd dat de cirkels door buitenaardsen gemaakt moeten zijn, terwijl de algemene opinie van journalisten en academici neigde ze als het product van grappenmakers te verklaren. Inderdaad werden twee gepensioneerde heren door de wereldpers beschreven als de openlijke makers van vele cirkels. Door de jaren heen ontmoetten en interviewden enkele geïnteresseerde onderzoekers – zoals deze schrijver – zichzelf benoemde “kunstenaars” die, als een nieuw soort tentoonstelling waarbij het landschap wordt gebruikt als een stuk schilderslinnen, een aantal complexe graancirkels hadden geproduceerd, met als doel het algemene bewustzijn te shockeren en reacties te stimuleren. Het spreekt voor zich dat tenminste enkele formaties – inclusief enkele opmerkelijk ingewikkelde cirkels – van hun hand zijn.

Dit laat de meeste formaties onverklaard, vooral formaties die in zeer korte tijd of onder voorwaarden van een zeer hoge mathematische nauwkeurigheid verschenen. Het tekenen van een fiets of een spin in een korenveld is één ding, de Mandelbrot vorm van de fractalgeometrie is echter een andere. [fractal: meetkundige figuur met grillige vorm. Vert.]. Toen er op het Engelse platteland verfijnde formaties verschenen, trok dat de aandacht van verschillende teams UFO-onderzoekers (wier achtergrond er een was van bodem- en sporenonderzoekstudies gerelateerd aan de bekende indrukken die vaak werden achtergelaten na waarnemingen zoals in Delphos of Trans-en-Provence). In plaats van conclusies te trekken over oorsprong en doel van de formaties formuleerden ze een lijst fundamentele vragen die is als volgt:

• Verandert de aard van de formaties in de loop van de tijd?
  

• Wat gebeurt er eigenlijk precies met de vegetatie binnen de aangetaste gebieden?
  

• Is er iets speciaals aan de hand met de locatie van het fenomeen?
  
  

Om informatie over deze thema’s te zoeken stelde men een protocol op voor het verzamelen van plantenmonsters en de verzending naar een aantal laboratoria voor microscopisch onderzoek. De resultaten die op bijeenkomsten van de Society for Scientific Exploration en andere evenementen zijn besproken, waren blijkbaar nooit interessant genoeg voor de media (of sterker nog, de heersende ufologische stroming), wellicht omdat ze in tegenspraak zijn met het sensationele karakter van andere hypotheses.

De antwoorden zijn als volgt:

• De vroege formaties waren eenvoudige cirkels, daarna cirkels met satellieten. In latere jaren verschenen steeds meer verfijnde en nauwkeurig getekende geometrische figuren.

• De vegetatie is gebogen omdat de knopen zijn geëxplodeerd. De stengels zijn niet gebroken en zoals vaak gerapporteerd wordt, beginnen de planten opnieuw te groeien.

• Alle belangrijke formaties werden waargenomen in een gebied in de dichte nabijheid van grote onderzoeksfaciliteiten van het Britse defensie-establishment, vaak in gecontroleerd luchtruim.

• Dit voor wat betreft buitenaardsen en druïden.

Deze studies wijzen naar de graancirkelformaties als het resultaat van geavanceerde elektronische oorlogsexperimenten door defensiebedrijven. Het antwoord op vraag (1) levert de eerste aanwijzing op: Als men door het tekenen van een patroon in een korenveld een stralenbundel probeert te ijken, kan dat binnen de diameter van één stengel met betrekking tot honderden meters, precisie-informatie opleveren, een ideale testsituatie. Het antwoord op vraag (2) reduceert het type energie dat verantwoordelijk kan zijn, omdat de hoeveelheid hittestraling die zich in een graanknoop of graanstengel moet koppelen om het watergehalte te laten verdampen een bekende kwantiteit is, zoals laboratoriaproeven in Frankrijk en de Verenigde Staten spoedig vaststelden. Het antwoord op vraag (3) wijst op de waarschijnlijke opstellers van de proeven.

Het is verleidelijk de conclusie te trekken dat er een of ander soort ruimtewapen wordt ontwikkeld. Ik aarzel deze conclusie te trekken vanwege de hoge kosten ervan. Zelfs als satellieten het ultieme platvorm voor een dergelijk wapen vertegenwoordigen, en ik vind dat niet voor de hand liggend, kunnen de ijkingproeven veel goedkoper vanuit een conventioneel vliegtuig worden gedaan. In gevallen waarin de ooggetuigen op de grond formaties hebben zien ontstaan, hebben zij die omschreven als een roodachtige gloed op bodemniveau, waarbij de vegetatie in enkele minuten werd gebogen. Dit zou consistent zijn met een stralenbundel die vanuit een zwevend luchtschip op het veld is gericht, en een figuur tekent die erg veel gelijkenis vertoont met de wijze waarop een elektronstraal een digitale voorstelling op een computerscherm “tekent”. Uit gesprekken die ik met betrokken onderzoekers heb gehad, zou het onwaarschijnlijk zijn dat de stralenbundel een eenvoudige infrarode stralenbundel is. In plaats daarvan kan er een combinatie van laser- en microgolfverzenders in het spel zijn, of een vorm van maser. Wellicht zijn de in toenemende mate geavanceerde proeven juist bedoeld om optimale combinaties te ontdekken.

Dit laat een aantal belangrijke punten onbeslist: Waarom zien getuigen de veronderstelde zwevende platforms niet als die gewoon over het platteland zweven? Wat over de “bekentenissen” van de twee gepensioneerden die beweerden de cirkels te hebben gemaakt met een plankje van 2 bij 4 inches (1 inch = 25,4 mm) en een stuk touw? En waarom gaan de experimenten door in een tijd waarin de technologie een hoog niveau van perfectie lijkt te hebben bereikt? Op deze nieuwe vragenreeks heb ik alleen hypothetische antwoorden:

- Vele jaren geleden gaf ik aan de Universiteit van Oxford een lezing over UFO-onderzoek. Een van de aanwezigen, een medewerker van de faculteit fysica, vertelde me een interessante persoonlijke ervaring. Zijn hobby was zweefvliegen boven het Engelse platteland. Eens, op een heldere middag, was hij verbaasd zijn vliegtuigje weerspiegeld te zien in een oppervlak dat bewegingloos in de atmosfeer leek te hangen. Hij vloog in feite om het object heen en stelde vast dat het een perfect reflecterende cilinder was. Het is onmiskenbaar dat een dergelijk toestel “laag-waarneembare” kenmerken moet hebben – een visueel geheim platvorm.

- Verdacht aan de “onthullingen” van de twee oude mannen was de gelijktijdige verschijning op de voorpagina van internationale kranten en op CNN op dezelfde dag. Elk publicerend auteur is bekend met de moeilijkheden media-aandacht te krijgen en weet dat er een zeer krachtige publiciteitsfirma nodig is om een verhaal op de voorpagina te krijgen van de Wall Street Journal en de New York Times, de Figaro en vele andere kranten op dezelfde dag. Wie gaf deze twee gepensioneerden het prestige om hun claim de hele wereld in te krijgen? Het resultaat was bliksemsnel: De pers en, nog belangrijker, de meeste wetenschappers verloren 10 jaar lang alle belangstelling voor het verhaal.

- Waarom gaan deze proeven door? Ik geef toe dat ik hierop geen goed antwoord heb. Het lijkt vergezocht om te veronderstellen dat hun aard meer sociologisch dan technologisch is geworden, toch kan dit een verklaring zijn. Vroeg of laat wordt de waarheid bekend, en zij kan gebruikt worden om de gemeenschap van paranormale onderzoekers in diskrediet te brengen, die snel overgingen het buitenaardse schrift in de formaties te ontcijferen, of een terugkeer van de Druïden, aardlichten of boodschappen van Gaia veronderstelden, zonder eerst de primaire fysica te toetsen. Het kan ook zijn dat men dit soort hypothesen koelbloedig tussen het New Age milieu heeft geplant als deel van een experiment in psychologische oorlogsvoering, en dat men de werkelijke aard van de graanformaties op deze manier voor zeer lange tijd uit de serieuze aandacht kan houden.

Waarom zou men een dergelijke stralenbundel willen ontwikkelen? Een voor de hand liggende opzet zou zijn de vernietiging van inkomende projectielen (of simpelweg het verstoren van hun elektronica), er zijn al verscheidene projecten voor de productie van dit soort wapens in ontwikkeling, vooral bij Boeing en andere defensiebedrijven. Maar het is wellicht niet juist aan te nemen dat de stralenbundel op zich een wapen is; hij kan gewoon gebruikt worden om een veel grotere hoeveelheid energie (ingesloten plasma, of de vuurbal uit een nucleaire explosie, bijvoorbeeld) naar zijn ultieme bestemming te sturen. De soort dreiging die er in onze hedendaagse wereld is omvat doelen die men niet wil opblazen, maar veeleer wil doen samensmelten in een vuurbal. Dat doel kan een biologisch laboratorium zijn, of een chemische fabriek, waar verspreiding van ziekteverwekkende stoffen onwenselijk is. Is dat wat de onschuldige patronen in de Engelse velden ons eigenlijk vertellen op voorbereid te zijn? Zo ja, dan is hun boodschap wellicht veel onheilspellender dan welke gunstige of ongunstig communicatie van ET’s dan ook.

Bronnen:
www.nidsci.org/pdf/cropcircles.pdf
www.ufoinfo.com/news/cropcircles.shtml
Website BLT Research
Benoît Mandelbrot
Verdere informatie

2005 Vertaling © Katrijn voor Ufoplaza